Stennerbricken, Stennerbricken,
do d’r Ploon un hee d’r Bach:
was ferr Zauberklänge sticken
in dan blößen Wertern dach!
Ach, an langen Summernobden
Humm’me manchmo do gestenn,
lürten Maichen uff un foppten,
wann’se sinn v’rbie gegenn.-
Un vum Holze in d’r Ruine
Rauscht es har wee eh un je,
ingespunn im Dammergruine
wall daos Derf zur Ruiwe geh.
Riesig straabt, än Urwalt-Wasen,
derch de Luft d’r Viadukt,
welcher ohne Fadderlasen
träit de Zeege uffgehuckt.