Das Südeichsfeld damals und heute – Archiv des HeimatStudios

Scheen' Watter hiedde - wie sall ich dann saje,
daos äs sö'n Gerede, wann grad uff'em Waje
zwäi äichsfallsche Landsliete sich begainen,
un es äs - sö im Herbt rim - nit grade am Rainen.
Sö oftmals üs d'r Verlaigenhäit
het gebroocht das Gerede vom Watter gräid -
Was sall's dann äh immer sieh?
Größ was annersch wie "Watter" gitt's nit hie.
Do blieben "Gut Friend" sich de Liedde.
Drim spraicht zuenander: "Scheen' Watter hiedde!"

Gar manchmo fällt vun ungefahr
En Wort mich in vun frener har,
Wann's Mutter äber's Gaßchen ruff,
Als Keend beglickt ich häimwarts luff.
Nach jetzt ich manchmo träime
Vum Mutterruf: "Kum häime!"

De Ziet gung hen - ich merkte wöhl,
Daos Laaben blebb ken Gaßchenspeel -
Langst äs daos Keendhäitsglick verdorrt,
Verstummt daos seeße Mutterwort
Vun äinst, wee ich worr klaine,
Un Mutter ruff: "Kum häime!"