D'r schennste Taogk in diesem Summer

Daos worr d’r schennste Taogk in diesem Summer –
Sö baale gitt’s känn zwäiten wärr wee dan:
Als werr d’r Arde Bitterkäit un Kummer
In lütter Leecht vergleht un nie gewan.

Dar Taoge alleräwwerschter worr disser.
Me nimmt es hänn. Ab änner sich besunn?
War denkt schunn an de veelen Krankenhisser,
wö Liete linn, de nüscht d’vunne hunn?

Vum Bäum des Wöhls, do lett sich lichte asse,
un Meewe macht es nitt. Me fingt’s bequam.
Dach sall me üh ze danken nitt vergasse,
wee’s sich geheert. De wißt schunn: Wam!