Daos sall ha wöhl

De aale Schule werd frisch gesträchen –
Schunn lichten wee nuiwe de äbberschten Flächen.
Do kracht’s - un es sterzt daos Gerist mät Getöse
Uff äimo z’sammen. ’S worr wähl waos löse.
Gewiß wor än Fahler d’bie ungerläufen.
D’r Schulze kommt graode v’rbie an dam Häufen;
Ha mäint: Daos sollte d’r Mäister wisse,
do gäbb’s, de Jungen, doch sicherlich Schmisse –
Do krehlt dach d’r Stift, sö’n lüsig junger:
„Daos sall ha wöhl wisse – ha litt je drunger!“