Werr 'ne Weestung meh

Still stett s'ne aale Mülln
Beim Bach am Weesenpfad.
Daos Klappern ees verklungen,
still stett daos Müllnrad.

Kapütt sinn Deern un Fanster
Zerbrochen manches Fach;
Un de Raaben fleegen
Äbbers morsche Dach.

Nit lange wärds meh dürn,
Dann linn de Mürn üm
Un wille Derner wuchern
Uff dar Weestung rüm.

Un vun dar aaln Mülln,
Wärd baale nischt meh steh,
Un unger Dorngewucher
Lit werr'ne Weestung meh.