Juni

'S äs Juni. De Beenen summen,
als wann änne Orjel gett,
dee zwischen Bäimen un Blummen
drüssen im Hoobe stett.

Im Speel derch Zwäige un Blätter
Uff’m Raosen, als wann ha labt,
daos Sunnenkringelgezätter
dee taanzenden Muster wabt.

De Walt litt straab in d’r Hitze,
un ich wäiß, wann ich uff d’r Bank
sö ungerm Käsperbäum sitze,
dam lumpigsten Schatten Dank.

De Stille, de knistert trocken
Im Graos, daos gaal werd un brün;
Unheerbaor lieten de Glocken
Dar wilden Wingen am Zün.

Ich heere dan Aardgäist poche,
un ha schafft dach ohne Lüt;
d’r Juni achzt in sim’m Joche,
un de Käsper spannt de Hüt.

Daos Unsichtbaore langt Odden,
äh was me träimen äs wohr –
sö wohr, wee ferr Kaller un Bodden
werr sorjt daos schwallende Johr.