De schwere Loast

Katterliese treckte mät’m Korb uff d’r Schussee,
De Loast worr schwer, un de Bäine tot’n weh.
Es fuhr Kratschbartels Willm dohar –
Do riff Katterliese: Kann ich dann meetg’fahr?
„Gewiß“, sait Willm, - „kummt, sitzt üch nur druff,
Un dan Korb, dan gabt mich uff’n Bock mol ruff!“
„Ach näh – das kann ich nit zugemute,
An mich alläine schun schwer genuk huut’te –
Dan Korb, dan wall ich jo garne trage,
Sunst munn sich de Pfarde dach gaor so sehr plage.“