De feinen Herrn

Hanjaks Mrieann erzehlte garn von freeheren Zieten,
do hett es gedeent bin „besseren Lieten“ –
Un hotte gekocht do – ferr sehr fäine Herrn,
de immer mät’m Assen z’freden g’wast werrn –
Wee’s das Prohlwark wädder erzähle mol wull,
Anwiesens Karline ins Wort am do full:
„Mrieann – heer uff mät dam Prohlen un Pappeln,
hest gekocht ferr „de Herrn, dee am Leete rimpappeln.“
-Mät dan Herrn abber mäinte Anwiesens Karline:
De wißt dach – am Leete – do rappeln de Schwiene.